“Breed georiënteerd en met een open blik – daaraan herken je een leerling van het St Michaël College. Ze hebben een rugzak vol met culturele en muzikale ervaringen meegekregen tijdens hun schooltijd. En daardoor staan ze sterker als persoon.” Jan Jaap Doeven is uitvoerend musicus, componist, maar vooral: muziekdocent op een school waar muziek ook eindexamenvak is. 

“Mijn beide ouders maakten muziek. Mijn moeder studeerde muziek aan het Sweelinck Conservatorium, is organiste en gaf les bij FluXus. Mijn vader zong modern klassieke muziek. Mijn ouders hebben de voedingsbodem gelegd voor mijn muzikale loopbaan. Ze hebben nooit echt gestuurd, ze zorgden gewoon dat alles er was. Zo lang ik me kan herinneren wilde ik niets liever dan muziek maken. Ik koos de gitaar. Eerst speelde ik klassiek, maar op een dag hoorde ik Jimi Hendrix en toen wist ik wat ik wilde. 

Van de twilight zone naar de klas 

Na mijn conservatoriumopleiding speelde in allerlei bandjes, was betrokken bij de Flux, De Groote Weiver en het Zaantheater, gaf wat individuele leerlingen les en componeerde mijn eigen muziek. Mijn leven speelde zich grotendeels af in de ‘Twilight zone’. Daarnaast was ik talentscout en reisde alle middelbare scholen in de omgeving af. Zo ben ik op het St. Michaël College gekomen. Ik had een gesprek met een van de muziekdocenten en een dag later werd ik aangenomen om voor de klas te staan.  

Mijn eerste maandagochtend om vijf over half 9 was ik verkocht. Ik heb het altijd leuk gevonden om mensen te enthousiasmeren voor muziek, maar de nieuwsgierigheid en leergierigheid van de leerlingen hier blies me compleet omver. En wat een bereik heb je als docent ineens! Bovendien kon ik mezelf spiegelen aan collega’s. 

Cultuuronderwijs hoort erbij 

Op deze school zien docenten de mens achter de leerling en achter de docent. We weten van elkaar hoe het gaat. Ik zie dat op veel scholen de druk op cultuuronderwijs steeds meer toeneemt. Hier op het St. Michaël College hoort cultuuronderwijs erbij. Wij willen onze leerlingen de kans te geven zich zo breed mogelijk te ontwikkelen. Met cultuurvakken kun je die persoonsvorming optimaal stimuleren. Muziek is zo’n laagdrempelige manier om jonge mensen te leren zich te uiten en te laten zien. Door onze leerlingen al jong succes te laten ervaren durven ze later meer. 

Onze collega’s van de andere vakgroepen zien muziek als een volwaardig vak. Wij en de beeldend vakdocenten denken ook regelmatig met hen mee hoe zij cultuur kunnen integreren in hun vakken. Samen geven we ook vorm aan vakoverstijgende projecten zoals een theaterproject met de vakgroep Frans, bezoeken van dichters in de lessen Nederlands en skateboardlessen met docenten LO.  

Ons schoolbestuur faciliteert daar waar dat kan zowel in de vorm van uren als budget. Ik voel me door hen uitgenodigd om met mijn ideeën te komen. Als je goed kunt benoemen wat je doelen zijn, het effect en je doelgroep dan word je echt gehoord. Zo is er tijdens de verbouwing van de school niet alleen een vernieuwd muzieklokaal gekomen, maar ook drie geluidsdichte studio’s, waarin leerlingen op een veilige manier alleen of in kleine groepjes kunnen experimenteren met muziek. Binnen die veiligheid en mogelijkheden verleggen leerlingen makkelijker hun grenzen en kunnen groeien, wat uiteindelijk ook voor een school de core business is. 

Verbinding 

Aan alle kanten merk ik dat wat we doen goed is. We geven onze leerlingen een warm bad en de cultuurlessen spelen daar een belangrijke rol in. Je ziet het bijvoorbeeld aan de bandbreedte aan leerlingen die wij tijdens de Coronacrisis niet mee konden nemen. Wij hebben hen minder ruimte kunnen geven voor hun persoonlijke groei en dat is echt merkbaar. Waar ik het ook aan meet is dat oud-leerlingen zich verbonden blijven voelen met deze school en regelmatig terugkomen om zelf hier les te gaan geven of mee te doen aan een van de muziekavonden, zoals Michaël Live of Candle Light. Relatief veel van onze leerlingen maken onderdeel uit van een muziektheatergroep of spelen in bandjes. We komen hen regelmatig tegen als maker of participant in het culturele circuit. De samenwerking, het naar elkaar luisteren, elkaar stimuleren in ontwikkeling en het elkaar vinden in de passie voor bijvoorbeeld muziek heeft hun geleerd dat cultuur een verbindende factor is en dat het zinvol is voor je eigen ontwikkeling om die op te zoeken. We geven ze hier iets mee dat ze bijblijft.”